De enige optie die overbleef......

In februari van dit jaar is zowel in Somalië als in delen van Pakistan onder dreiging van geweld strenge shari’a wetgeving geïntroduceerd. Hoewel een geweldadige Jihad tegen het Westen weinig vorm lijkt te krijgen is de strijd in de Islamitische wereld heviger dan ooit. Sinds de eerste overwinningen van de Islam in de 8ste en 9de eeuw A.D. is de verbreiding van de godsdienst niet meer zo succesvol geweest als in de laatste decennia. Waar het in die eerste jaren van de Islam vooral ging om een territoriale expansie, wordt nu stelselmatig gestreden om het Islamitisch recht in te voeren in landen waar Moslims wonen. Ook al vragen die Moslims hier zelf niet om.

Zo ook in Somalië heeft de zittende regering onlangs besloten de shari’a volledig in te voeren. Niet op basis van een democratisch proces maar door de voortdurende dreiging van een groep radicale opstandelingen, die eisten dat de Somalische bevolking volledig aan het islamitische recht onderworpen zou worden. Het invoeren van de shari'a was, zoals de minister van informatie zei: "de enige optie die overbleef".

Dat Somalië al lang niet meer het meest democratische land was kon men uit de naam van de oost Afrikaanse staat opmaken. Waar het land tot 1991 de ‘Somalische Democratische Republiek’ heette, achtte men de tussenvoeging ' democratisch' vanaf dat moment niet meer nodig. De eerste stap naar een meer Islamitische staat was gezet. Sindsdien is het land het toneel geweest van gruwelijke slachtpartijen, clanoorlogen en religieus geweld, zowel tussen strijdende etnische groeperingen als religieuze stromingen. De gruwelijke televisiebeelden staan op onze netvliezen gebrand.

Ook in het noorden van Somalië, waar bijna de gehele bevolking Moslim is, wil het maar niet boteren. Dit terwijl de godsdienst van de vrede toch onderling voor rust en gerechtigheid had moeten zorgen. De Ittihād al-mahākim al-islāmiyya (Unie van Islamitische rechtbanken) onder leiding van Sheikh Sharif Sheikh Ahmed voerde jaren politieke en militaire strijd om Somalië onder de banier van de Islam te brengen. Toen dat voor een groot deel was gelukt en wetten die strookten met de islamitische shari'a waren ingevoerd, kwamen er nieuwe radicale groeperingen op die vonden dat de UIR niet ver genoeg ging. Groepen zoals de fundamentalistische As-Shabaab (de jeugd – naar de jeugdige leeftijd van de strijders), een afsplitsing van de UIR, voeren nu een bloedige en succesvolle strijd om Somalië volledig onder de strengste wetten van de Islam te brengen.

Hoewel As-Shabaab nog niet overal aan de macht is lijkt het uiteindelijke doel van de islamisten nu eenvoudig gerealiseerd te worden. Vorige week besloot het kabinet om aan de eisen van de rebellen te voldoen en de shari’a volledig in te voeren, om zo te voorkomen dat de jeugdige islamisten het hele land over nemen. Dit werd gezien als een handreiking, maar lijkt bijzonder veel op een onderwerping.

Een soortgelijk scenario konden we in dezelfde periode waarnemen in Pakistan. In het land waar een bittere burgeroorlog woedt tussen groepen Talibanstrijden, aan al-qa’ida gelieerde groepen en het nationale leger lijkt de door het Westen gesteunde regering steeds meer terrein te verliezen. Op steeds meer fronten wint de Taliban en wordt in de bezette gebieden de meest stringente vorm van de shari'a ingevoerd.

Vorige maand werd er door de regering een deal met de oprukkende Taliban gesloten waarbij in gebieden waar gevochten werd met radicale moslimstrijders de shari'a werd afgekondigd met als tegenprestatie het stopzetten van de gewapende strijd. De Pakistaanse regering ruilt dus vrijheid in voor Islam. Onder de shari'a rechtbanken die nu over de desbetreffende territoria zullen regeren is de macht van de nationale staat volledig verdwenen. De rechters zijn verantwoording verschuldigd aan niemand en hun persoonlijke interpretatie van het islamitische recht is nu wet.

De belangrijkste reden voor deze stap van de Pakistaanse regering is puur zelfbehoud. De talibanlegers waren tot in de Swat vallei, op slechts 100 kilometer van de hoofdstad doorgedrongen. Omdat de nationale legers niet in staat zijn weerstand te bieden tegen de troepen van de taliban is het mogelijk dat geheel Pakistan binnen onafzienbare tijd in handen valt van de radicale moslims. Dit is voor de gewone burgers van Pakistan, die helemaal geen heil zijn in de strengen wetten van de Islam een drama, maar ook voor de internationale gemeenschat een potentiële ramp. Pakistan heeft een uitgebreid nucleair arsenaal. Als dit onder de controle van de geestelijke en politieke leiders van de Taliban komt zijn de consequenties niet te overzien.

Langzaam aan grijpen radicale Moslims de macht in de islamitische wereld. Steeds meer onschuldige burgers worden onderworpen aan religieuze onderdrukking en ideologisch geweld. Wat zou er gebeurd zijn met de vrijheid van de Europeanen als de geallieerden ons niet tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog hadden bevrijd van onze bezetters? Hoe hadden onze levens er vandaag de dag uitgezien? Wat gebeurt er met de inwoners van Somalië, Pakistan, maar ook Afghanistan en Iran, als wij daar nu niet ingrijpen? Durven wij onszelf wel deze vraag te stellen en ervoor te kiezen niets te doen? Zijn wij onze eigen vrijheid dan wel waard?