Mohammed Enait staat voor zijn zaak!

De zogenaamde 'zittende advocaat' Mohammed Faizal Ali Enait is gisteren berispt door het tuchtrechtelijk college van de Orde van Advocaten omwille van zijn gedrag in de rechtbank. Enait, die orthodox Moslim is, weigerde tijdens de aanvang van de zitting op te staan voor de rechter wanneer deze de rechtbank betrad, hetgeen gebruikelijk is in de Nederlandse rechtspraktijk.

De reden dat Enait weigerde op te staan komt voort uit zijn islamitische opvatting dat opstaan voor iemand anders dan God die persoon goddelijke eigenschappen toebedeelt. Eigenlijk wil het zeggen dat Enait de machtsbasis van de rechter (lees: onze Grondwet) als zodanig niet erkent; er is maar één wet en dat is die van zijn God. In het verlengde hiervan ligt het strengislamitisch denken dat alle wetten die door mensen gemaakt ongeldig zijn. Moslims hebben geen behoefte aan menselijk recht, zij hebben immers het geopenbaarde woord van God, de Koran, en de verhalen over hun profeet Mohammed waarin alle wetten voor de mensheid zijn opgeschreven.

Dat Enait zich op deze wijze verzet tegen de tradities van Nederland is geen verrassing. Eerder kwam hij in het nieuws toen hij niet werd aangenomen als sociaal dienstverlener bij de gemeente Rotterdam, omdat hij weigerde vrouwen een hand te geven uit religieuze overwegingen. De handen van een vrouw worden volgens de islamitische kuisheidsregels beschouwd als erogene zones, het aanraken daarvan is daarom volgens Enait haram, verboden.

Gelukkig was de Commissie Gelijke Behandeling er als de kippen bij om Enait in het gelijk te stellen en het weigeren van het schudden van handen als geoorloofde geloofsexpressie te aanvaarden. Het niet de handen willen schudden moest dan wel gelden voor beide seksen en niet alleen toekomen aan de erotiserende handen van vrouwen. Enait was pragmatisch genoeg om als teken van dankbaarheid tegenover de meewerkende Commissie, vanaf dat moment dan maar helemaal geen handen meer te schudden, vrouwelijke noch mannelijke. Geen regel van God, wel van een menselijke commissie, maar dat onderscheid was voor Enait kennelijk niet altijd even belangrijk.

Dus als Enait op basis van religieuze normen kan uitleggen dat hij helemaal geen handen mag schudden, dan is het weigeren voor de Commissie acceptabel. Voor Einat is dit geen probleem. Het ongelovige college voegt dus zo wat toe aan het islamitisch denken van Enait. Een novum, lijkt me!

Ook is het betreurenswaardig te moeten constateren dat de Commissie kennelijk weinig onderzoek heeft gedaan naar de grond van de claim van Enait. Dat handen schudden haram is volgens de islamitische wet is geenszins algemeen geaccepteerd onder Moslims. Sterker nog in de Koran is er niets over te vinden en de belangrijkste juridische grondleggers van de Islam doen er geen duidelijke uitspraken over in hun gezaghebbende werken. Eigenlijk moet Enait met obscure teksten op de proppen komen om zijn bewering te kunnen staven. Ik ben benieuwd in hoeverre het College navraag heeft gedaan, en bij wie? Welke 'experts' zijn bevraagd? Waren dit Moslims? Van welke islamitische rechtsscholen?

Overigens is de redenering die Enait zelf volgt ook zwak. Hij propageert dat vrouwen negen erogene zones hebben die de man (met uitzondering van eerste lijn familie) niet mag aanraken of zelfs maar mag zien. Enait volgt dan ook de Salafistische stroming die ook de volledige besluiering van vrouwen voorstaat. Die verplichting tot besluiering dient om het fysieke en visuele contact met de beruchte negen zones onmogelijk te maken. Wat in Nederland minder bekend is, is het feit dat een burqa slechts een deel van het bedekkingsplaatje is. Ook de handen moeten volledig bedekt zijn. Dit hoort dan te gebeuren door het dragen van handschoenen. Zelfs het 'zien' van een vrouwenhand is voor een Moslimman blijkbaar al te riskant volgens de ideeën van Enait; bedekken dus!

Als Enait dus echt resoluut zou zijn en zijn religieuze waarden verdedigd wil zien, zou hij de Commissie Gelijke behandeling moeten vragen of alle vrouwen die bij hem in de buurt komen, verplicht gesteld worden onmiddellijk handschoenen aan te trekken. Een eenvoudige dienaar van God kan het immers niet riskeren verleid te worden door de vleselijke lusten van de Satan bij elk contact met een vrouwelijk persoon.

Hoewel Enait voor zijn respectloze omgang met de mores van de advocatuur slechts de lichtste straf toebedeeld kreeg, de waarschuwing, geeft het vonnis van het tuchtcollege wel een signaal af: de gedragsregels gelden voor iedereen. Dus ook voor Moslims. Enait heeft al aangegeven in de toekomst niet te willen gaan staan voor de rechter. Laten we hopen dat de Orde en het tuchtcollege voet bij stuk houden en de recalcitrante jurist bij herhaling zullen schorsen of zelfs royeren. Godsdienst heeft geen plaats in de rechtzaal. Als Enait zijn godsdienst niet uit de rechtbank kan houden, laten we dan Enait uit de rechtbank houden.